İnternetin tuhaf, vahşi dünyasını biraz daha güvenli hale getirmek önemli.
Filipinler'deki kolluk kuvvetleri, çevrimiçi çocuk istismarcılarını kovalamanın getirdiği duygusal stresle uğraşırken Birleşmiş Milletler tarafından gayri resmi olarak destekleniyor.
Güneydoğu Asya ülkesi, COVID-19 salgını nedeniyle büyüyen bir olgu olan internette çevrimiçi çocuk istismarı konusunda birçok sorunlu noktadan biri olarak tanımlanıyor.
Cheng Veniles, BM Uyuşturucu ve Suç Ofisi'nin ( UNODC ) çevrimiçi çocukların korunmasına yönelik girişimlerinin bir parçası olarak kolluk kuvvetleri, savcılık ve mahkeme görevlileriyle birlikte çalışıyor.
İstismarcıların izini sürerken destek için birbirlerine yaslanan kendini adamış erkek ve kadınlardan oluşan küçük, gayri resmi bir ağ kurdu.
Çocukların cinsel istismar niteliğindeki video ve görselleri ya da çocuklara yönelik cinsel istismar materyalleri internette 15 ila 20 dolar arasında satılıyor.
Pandemi sırasında Filipinler'de çocukların çevrimiçi cinsel istismarı ve sömürüsü vakalarında patlama yaşandı; bunun nedeni kısmen birçok insanın işini ve geçim kaynaklarını kaybetmesiydi. Ve kısmen yanlış yönlendirilmiş kültürel 'Dokunma Yok, Zarar Yok' kavramı yüzünden.
Failler, yani çoğu zaman çocukların aile üyeleri ve akrabaları, hiç kimsenin çocuklarına fiziksel olarak dokunmaması nedeniyle herhangi bir zarar verilmediğini, herhangi bir istismarın yaşanmadığını söylerler.
Açlıktan ölmemizi mi istiyorsun?
Filipinler'de son zamanlardaki bir trend, çocuğun ebeveyninin partnerinin veya erkek arkadaşının, içeriği karanlık ağda yayınlayacak ve ardından kripto para birimi cinsinden ödeme alacak teknik uzmanlığa sahip olmasıdır.
Bakımları altındaki çocukların internette istismar edilmesine neden izin verdikleri sorulduğunda şöyle cevap veriyorlardı: Açlıktan ölmemizi mi istiyorsunuz?
Bazı çocukların kurtarılana kadar kendilerinin istismara uğradığını düşünmemesi yürek parçalayıcı. Sadece aileye yardım ettiklerine inanıyorlar, internetteki bu fotoğraf ve videoların büyüdüklerinde geleceklerini mahvedebileceğinin farkında değiller.
Bu sadece yoksulluktan doğan Filipinlilerin sorunu değil. Tüketiciler yurt dışında olduğundan bu küresel bir sorundur ve UNODC, uluslararası polis irtibat görevlileriyle birlikte çalışmaktadır ve suiistimali durdurmak için kolluk kuvvetleri arasında işbirliğini teşvik etmek üzere materyali tüketen ülkelerle etkileşimi desteklemektedir.
Tüketici olmasaydı sanayi olmazdı.
Bazı çocukların kurtarılana kadar kendilerinin istismara uğradığını düşünmemesi yürek parçalayıcı. Sadece aileye yardım ettiklerine inanıyorlar.
— Cheng Veniles
Yanıtın ön saflarında yer almak
Filipinler'de siber polis dediğimiz kolluk kuvvetlerimiz, savcılarımız, özel siber suçlar ve aile mahkemelerimiz var; hepsi ekosistemin birer parçası olup, çevrimiçi çocuk istismarı faillerini yakalayan ve bu konuyla yakından ilgilenen kişilerdir.
Hem mağdurlar hem de kolluk kuvvetlerinden savcılara, danışmanlardan mahkeme personeline kadar bu kararın çözümü üzerinde çalışanlar üzerindeki duygusal etki derinden rahatsız edici olabilir.
Geçmişte atölyelerde bize kimin umurunda olduğu sorulmuştu.
UNODC Ulusal Program Görevlisi olarak görevimin bir kısmı, bu insanları desteklemek ve bu yürek parçalayıcı içeriğe maruz kaldıkları için katlandıkları zihinsel işkenceyle başa çıkmalarına yardımcı olmak için - her ne kadar gayri resmi görünse de - bir araç sağlamaktır.
Onlar da anne ve baba oldukları için gördüklerinden derinden etkileniyorlar.
İlk başta sadece WhatsApp ve Viber gruplarıydı ve yavaş yavaş kahve, bazen öğle yemeği için bir araya gelerek konuları tartışıyoruz ve bu şekilde ortak travmalarla birbirimize destek oluyoruz.
Ayrıca birbirimizi kontrol etmek ve grupta belirli bir vaka için başvurabileceğimiz bir uzman olup olmadığını öğrenmek için düzenli olarak mesaj atıyoruz. Katılımcıların birbirlerine gerçekten değer verdikleri, istemeden de olsa güçlü bir profesyonel ve akran ağı kurduk.
Daha güvenli bir İnternet
Durumda bir iyileşme sağlanana kadar kimsenin bu gruptan veya işinden ayrılmayacağına dair yazılı olmayan bir anlayış var. Nisan ayında birimiz istifa etti ve grup sohbeti yaklaşık bir hafta boyunca sessiz kaldı. Ancak ilgilenilmesi gereken vakalar, yapılması gereken çevrimiçi gizli çalışmalar, verilmesi gereken eğitim etkinlikleri vardı ve hepimiz yeniden aktif hale geldik.
Belki yersiz bir idealizm tarafından yönlendiriliyoruz, belki sadece birbirimizin tutkusundan besleniyoruz, belki de en azından çocuklarımızı gururlandırabileceğimizi umuyoruz.
Bir anne olarak, UNODC'nin çocukların herhangi bir zarar görmeden internetten keyif alabilmelerini sağlama hedefi beni motive ediyor ama aynı zamanda buradaki işimin diğer insanları bir araya getirerek ve onlara hepimizin ne kadar önemli olduğunu hatırlatarak onların sefaletini hafifletmesinden de gurur duyuyorum. İnternetin tuhaf, vahşi dünyasını biraz daha güvenli hale getirmek önemli.”
