İngiltere'deki ilk başarılı rahim naklinin Oxford'daki Churchill Hastanesi'nde gerçekleştirildiği haberi, üreme tıbbında " yeni bir çağın şafağı " olarak karşılandı.
Alıcı, 34 yaşında, rahmi olmadan doğmuş bir kadın, donör ise kadının halihazırda kendi çocukları olan ablasıdır. Operasyon , rahim nakli araştırması için para toplayan ve ilaçlar, tüp bebek ve taşıyıcı annelik gibi mevcut araçların yanı sıra "önümüzdeki birkaç yıl içinde" kısırlığın tedavisi için rahim naklini başka bir seçenek haline getirmeyi amaçlayan bir hayır kurumu olan Womb Transplant UK tarafından finanse edildi. Bununla birlikte, prosedür bazı kadınlar için yaşamı dönüştürme potansiyeline sahip olsa da dikkate alınması gereken etik hususlar vardır.
Prosedür neleri içeriyor?
Rahim nakli, bir cerrah ekibinin rahmi donörden çıkardığı ve ikinci bir ekibin onu alıcıya naklettiği karmaşık bir işlemdir. İşlemin her iki aşaması da saatler süren ciddi operasyonlardır ve sonrasında hastalar günlerce hastanede kalır.
Donör ve alıcı, psikolojik uygunluğun sağlanması için nakil öncesinde kapsamlı bir danışmanlıktan geçiyor ve alıcının, vücudunun yeni organı reddetmesini önlemek için daha sonra bağışıklık sistemini baskılayan ilaçlar alması gerekiyor.
Alıcı, rahmi "kullanmayı" bitirdiğinde, bağışıklık sistemini baskılayan ilaçların kesilmesi için rahmi çıkarmak için bir ameliyat daha yapılacak.
2012 yılındaki ilk başarılı rahim naklinden bu yana , dünya çapında 100'e yakın işlem gerçekleştirildi ve bu da yaklaşık 50 bebeğin doğmasına yol açtı. İsveç ve ABD'deki ekipler tekniğe öncülük etme konusunda özellikle başarılı oldu.
Kimler faydalanabilir?
Rahim naklinin potansiyel yararlanıcıları, tıbbi nedenlerden ötürü hamilelik yapamayan kadınlardır. Yaklaşık 5.000 kadından biri rahimsiz doğuyor ve doğurganlık çağındaki birçok kadının da kanser, miyom, sarkma veya aşırı ağır adet dönemleri nedeniyle rahmi alınıyor.
Rahmi olmayan kadınlar yine de genetik anne olabilse de (eğer yumurtaları kullanılarak oluşturulan embriyolar taşıyıcı anneler tarafından hamile bırakılır ve doğurulursa), rahim nakli onlara kendi bebeklerini taşıma ve doğurma şansı verir.
Ne kadar güvenli?
Prosedürün donör ve alıcı için tıbbi açıdan güvenli olduğu iddia ediliyor ve alıcının doğmamış çocukları için bağışıklık baskılayıcı ilaçların güvenliği konusunda - 50 yılı aşkın süredir diğer organların naklinden elde edilen - çok sayıda veri var .
Rahim nakli ciddi bir ameliyat ve önemli bir iyileşme süresi gerektirir; ancak hayat kurtarmak için değil, hayat kalitesini artırmak için tasarlanan diğer birçok ameliyat türü de aynısını gerektirir. Bununla birlikte, hayat kurtarıcı olmayan diğer ameliyatların çoğu, canlı bir donörün uzun bir iyileşme süresi olan oldukça invaziv bir prosedüre tabi tutulmasını içermez.
Menopozu tetiklemese bile histerektomi geçiren kadınların bunun sonucunda depresyon yaşayabileceğine dair bazı kanıtlar da var .
Elbette danışmanlık, potansiyel bağışçıları bu riskler konusunda uyarmaya ve rızalarının iyi bilgilendirilmiş olmasını sağlamaya yardımcı olabilir. Ancak riski ortadan kaldıramaz ve rıza tek başına bir prosedürü etik hale getirmek için yeterli değildir.
Transplantasyon için rahim temini konusunda başka bir tür güvenlik endişesi ortaya çıkabilir. Birleşik Krallık da dahil olmak üzere , organ karaborsalarına ve savunmasız kişilerin organları için ticarete konu olduğuna dair endişe verici raporlar var . Rahim naklinin yaygınlaşmasıyla birlikte rahim konusunda da benzer kaygılar ortaya çıkabilir.
Daha az dramatik bir şekilde, rahim nakli daha yaygın hale geldikçe, kadınlar uygun aile üyelerine bağışta bulunma konusunda hafif bir baskı altında hissedebilirler (bugüne kadar yapılan nakillerin çoğunda aile üyeleri de yer almıştır ). Hatta bu baskıyı kendilerine bile uygulayabilirler.
Fiyatı ne kadar?
Birleşik Krallık'ın ilk rahim nakli kamu tarafından finanse edilmedi: Bir hayır kurumu 25.000 £'luk maliyetin bir kısmını karşıladı ve cerrahlar zamanlarını bağışladı. Bununla birlikte, prosedür daha yaygın hale geldikçe, trans kadın hastalar da dahil olmak üzere (teknik yeterince geliştirildiğinde) NHS'de sunulması yönünde çağrılar olabilir ve bu şüphesiz tartışmalı olacaktır.
Biyolojiyi idealleştiriyor muyuz?
Bir kadına yeni bir rahim vermek çok fazla zaman, uzmanlık, maliyet ve risk gerektirir. Biyolojik deneyimi idealleştirme riskiyle karşı karşıya mıyız?
Bedenleri bir fetüse hamile kalamayan insanlar ebeveynliği başka şekillerde deneyimleyebilirler. Gestasyonel ebeveynliği mümkün kılmak için bu kadar çaba harcayarak, ikincisinin altın standart olarak görüldüğü, "sadece" genetik ve sosyal ebeveynliğin değerinin düşürüldüğü bir hiyerarşi yaratmamaya dikkat etmeliyiz.
Ayrıca hamilelik ve doğumla ilgili aşırı idealize edilmiş beklentiler geliştirmemeye de dikkat etmeliyiz; bu beklentiler, nakil hastalarının açıkça umduğu tatmin edici deneyimlerden uzak olabilir. Hamilelik endişe verici, rahatsız edici bir deneyim olabilir ve bazı kadınlar için travmatik, trajik olabilir veya bunu doğum sonrası depresyon takip edebilir. Bunun mutlaka yaşamı iyileştirici olacağı beklentisi gerçekçi değildir.
UK’s first successful womb transplant – key questions answered
Mary Neal, University of Strathclyde
The news that the first successful UK womb transplant has been performed at the Churchill Hospital in Oxford has been greeted as the “dawn of a new era” in reproductive medicine.
The recipient is a 34-year-old woman born without a womb, and the donor is her elder sister, who already has children of her own. The operation was funded by Womb Transplant UK, a charity that raises funds for womb transplant research and seeks to make womb transplantation another option for treating infertility “within the next few years”, alongside existing tools like drugs, IVF and surrogacy. However, while the procedure may have life-transforming potential for some women, there are ethical considerations to take into account.
What does the procedure involve?
Womb transplantation is an intricate procedure in which one team of surgeons removes the womb from the donor and a second team transplants it into the recipient. Both stages of the procedure are serious operations lasting many hours, and the patients remain in hospital for days afterwards.
Donor and recipient undergo extensive counselling before the transplant to ensure psychological suitability, and the recipient must take drugs that suppress the immune system afterwards to prevent her body from rejecting the new organ.
This article is part of Women’s Health Matters, a series about the health and wellbeing of women and girls around the world. From menopause to miscarriage, pleasure to pain the articles in this series will delve into the full spectrum of women’s health issues to provide valuable information, insights and resources for women of all ages.
You may be interested in:
Five old contraception methods that show why the pill was a medical breakthrough
The orgasm gap and why women climax less than men
Once the recipient has finished “using” the womb she has further surgery to remove it, so that the immunosuppressant drugs can be discontinued.
Since the first successful womb transplants in 2012, around 100 procedures have now been performed around the world, leading to the birth of around 50 babies. Teams in Sweden and the US have been particularly successful in pioneering the technique.
Who might benefit?
The potential beneficiaries of womb transplantation are women who, for medical reasons, cannot carry a pregnancy. Around one in 5,000 women are born without a womb, and many other women of childbearing age have their wombs removed due to cancer, fibroids, prolapse or extremely heavy periods.
Although women without wombs may still be able to be genetic mothers - if embryos created using their eggs are gestated and birthed by surrogates - womb transplants give them the chance to carry and give birth to their own babies.
How safe is it?
The procedure is claimed to be medically safe for donor and recipient, and there is plenty of data - from over 50 years of transplanting other organs - on the safety of immunosuppressant drugs for recipients’ unborn children.
Womb transplantation involves serious surgery and significant recovery time, but so do many other types of surgery that are designed not to save life, but to enhance its quality. However, most other non-life-saving surgeries do not involve a living donor undergoing a highly invasive procedure with a long recovery period.
There is also some evidence that women who undergo hysterectomy - even where it doesn’t trigger menopause - can experience depression as a result.
Of course, counselling can help warn potential donors about these risks and ensure their consent is well-informed. But it cannot remove risk, and consent alone is not enough to make a procedure ethical.
Another type of safety concern might arise around the supply of wombs for transplantation. There are alarming reports of organ black markets and vulnerable people being trafficked for their organs, including in the UK. Once womb transplantation becomes more widespread, similar concerns might arise in relation to wombs.
Less dramatically, as womb transplantation becomes more commonplace, women might feel under subtle pressure to donate to eligible family members (many of the transplants to date have involved family members). They may even put this pressure on themselves.
How much does it cost?
The UK’s first womb transplant was not publicly funded: a charity covered some of the £25,000 cost and surgeons donated their time. However, as the procedure becomes more mainstream, there may well be calls to provide it on the NHS, including (when the technique is sufficiently developed) for trans women patients, and this will undoubtedly be controversial.
Are we idealising biology?
A great deal of time, expertise, cost and risk are involved in giving a woman a new womb. Are we at risk of idealising the biological experience?
People whose bodies cannot gestate a foetus can experience parenthood in other ways. We need to take care that in going to such great lengths to make gestational parenting possible, we are not creating a hierarchy in which the latter is seen as the gold standard, with “mere” genetic and social parenting devalued.
We should also be careful not to foster overly idealised expectations about pregnancy and birth, which can be far from the fulfilling experience transplant patients clearly hope for. Pregnancy can be an anxious, uncomfortable experience, and for some women it is traumatic, tragic or followed by postpartum depression. The expectation that it will necessarily be life-enhancing is unrealistic.
Mary Neal, Reader in Law, University of Strathclyde
This article is republished from The Conversation under a Creative Commons license. Read the original article.
