Anlattıklarımı anlamadığını anladığım anda her şey farklı oluşmaya başladı kafamda. Neyi ne zaman ıskalamıştım bilemiyorum. Tüm senli düşünceler üzerime hücum ederken sendeliyor bedenim. Çıkar mısın kafamdan!

Sen fikrimde dolaşmaya başladığından beri bir yanım sana koşuyor, diğer yanım o yanıma çelme atıyor, düştüğüm yerlere bir parçamı bırakarak ilerliyorum. Bedenimde oluşan yaraları yiyor minicik kurtlar, biran kendimi kaybediyorum. Biraz korkutucu geliyor bu durum, biraz heyecan veriyor, birazda aptalca sanki ne dersin?

 Hangi duyguyu daha çok beslemeliyim bilemiyorum, yasaksın bana, ilk kez böyle çaresiz hissediyorum kendimi.
Ve sen sanki mutlu oluyorsun beni böyle görünce, oysa hem sana muhtacım, hem de ateşinle kül olacağım gibi. Kaçmak istiyorum bu duygudan ama bir şekilde sana çekiliyorum ve bu hiç adil değil.  Altüst olmuş bir kalple yol almaya çalışıyorum, karmakarışığım, kendimle çelişiyorum ve bu çok zor, içimdeki savaş bir türlü bitmek bilmiyor anlıyor musun? Koskoca bir dünyada yapayalnızım sanki! Bir orduyla tek başıma savaşıp galip gelmişken sana hükmen yenilmiş gibiyim, hatta seninle amansız bir derde düşmüşüm de doktor ilacı kesmiş ve ben acılar içinde kıvranıyor gibiyim. 

Azıcık morfin var mı sende?

Kızma bana! Çaresizim senden ötürü anla. Bütün duygularımı kış uykusundan uyandırıp köşene çekilip bende bıraktığın tahribatı izleyemezsin perde arkasında. Sana yanımda ihtiyacım var. Bunca yıllık açlığımı hangi duygu bastırır bilmiyorum. Belki biraz sevgiyle nadasa bırakılmış birkaç öpücük, ya da baştan çıkartan küçük dokunuşlar! 
Kalbimiz daha hızlı atmaya başlarken kesilir mi nefesimiz!

Ya da bunların hepsini yeniden toparlayıp tozlu raflara mı kaldırsak? Belki de hayatın en büyük hatasını senden kaçma fikrini olgunlaştırarak vereceğim kim bilir? Bunu henüz bilmezken yalnızca bildiklerimden sınava tabi olmak istiyorum. 

Söylenecek çok şey var ama ne dersem az, fazlası ise seni şımartacağından susuyorum, öylece kalakalıyorum, bir adım öteye gidemiyorum senden. Nereye gidersem gideyim hiçbir yön beni mutlu etmeyecek gibi, şimdiye kadar yürüdüğüm yollardan daha kötü değil seni sevmek biliyorum, lakin hep bir şeyler eksik, hep bir şeyler yanlış, hep saçmalıyor muşum gibi! Ne bilim kafamın içinde binlerce fil tepişiyor gibi. 

Anla işte halimi, cesaretim yok belki de 
Belki de seni sevmekten korkuyorum, sana alışmaktan, ateşinle yanmaktan ve sonra…
Sonrasını da yazmaya cesaretim yok…
Şimdilik…,
GM